Kolik genellikle 2. veya 3. haftada (prematüre bebeklerde daha sonra) başlar ve altıncı haftada en kötü düzeye ulaşır. Bu kâbusun sonsuza kadar süreceği düşünülür ancak on ikinci haftada sorun düzelmeye başlar; üçüncü ayda sorun tamamen ortadan kalkar. Nadiren 4 - 5. aya kadar devam eder. Kolik birdenbire veya yavaşça sona erebilir. Arada iyi günlerin olduğu dönemler bulunabilir ve bir süre sonra da tamamen düzelir.

Bebeklerin günlük ağlama nöbetlerine “kolik” denir ve paroksismal veya periyodik huzursuz ağlamadan ne ölçüde farklı olduğu bilinmemektedir. Bebeklerini sakinleştirmeye çalışan anne-babalar için tanımların ve farklılıkların fazla bir önemi yoktur. Koliğin nedeni ise henüz bilinmemektedir.

Klasik anlamda koliği olan bir bebek dizlerini yukarı doğru çeker, yumruğunu sıkar ve hareketleri artar. Gözlerini yumabilir veya sonuna kadar açabilir, alnı kırışır ve kısa bir süre nefesini tutar. Bağırsak hareketleri hızlanır ve gaz çıkarır. Beslenme ve uyku düzeni ağlamayla bozulur; bebek huzursuzlaşır. Meme aranan bir bebek emmeye başladıktan kısa bir süre sonra ağlayarak emmeyi bırakabilir veya tam uykuya dalmışken birkaç dakika sonra uyanarak ağlamaya devam edebilir. Her bebekteki kolik nöbetleri farklıdır ve her anne-babanın tutumu değişiklik gösterebilir.